Aubrey Johnson (US) tiltle: Unraveled music: Jazz release date: march 20, 2020 label: Outside In Muqic promotion: Lydia Liebman Promotions info artist: Aubrey Johnson © Rootsville 2020

Meer dan een decennium in een creatief geladen carrière, is Aubrey Johnson trots de 20 maart-release van haar debuutalbum, Unraveled, aan te kondigen. Unraveled staat op Outside in Music en markeert de komst van deze volmaakte jazzvocaliste als componist, arrangeur en bandleider met een boeiende eigen visie. Op deze verzameling van tien nummers met originele composities, samen met nieuw gearrangeerde edelstenen, wordt Johnson vergezeld door een groep stellaire muzikanten die haar opnamereis begeleidden: pianist Chris Ziemba, drummer Jeremy Noller en bassist Matt Aronoff. Het toevoegen van opvallende orkestrale structuren zijn Tomoko Omura op viool en Michael Sachs op basklarinet en altsax. De Braziliaanse jazzmuzikant Vitor Gonçalves voegt meesterlijk accordeonwerk toe aan twee tracks. Productietegoed gaat naar bassist Steve Rodby van de Pat Metheny Group. Hoewel Johnson elk stuk van de opname regelde, crediteert ze haar bandleden - die voor het eerst als groep in 2014 samenwerkten - met het vormgeven van de muziek gedurende tientallen optredens, met name regelmatige uitvoeringen in het Cornelia Street Café in New York. Unraveled vertelt het verhaal van een artiest en haar band die samenkomen en een fris, onderscheidend geluid smeden in tegenstelling tot dat van een ander ensemble op de scène.

Unraveled opent met de door Johnson gearrangeerde jazz / pop-excursie "No More‘ I Love You’s ", een hit uit 1995 voor Annie Lennox, oorspronkelijk geschreven en opgenomen door het Engelse duo 1980 The Lover Speaks (ook bekend als David Freeman en Joseph Hughes). Johnson's compositie, de hartverscheurende ballade "Love Again", geniet van kwetsbaarheid, met een melodie die opkomt als de emotionele inzet piekt. Ingesteld op een verleidelijk slinky groove, gespeeld met percussieve precisie door Noller, combineert het titelnummer, een andere compositie van Aubrey, een spritely, bij uitstek dansbare melodie met een aangrijpend portret van toenemende innerlijke angst. Jimmy Rowles 'The Peacocks' - een nummer dat ook bekend staat als 'A Timeless Place' nadat zangeres Norma Winstone haar eigen teksten heeft toegevoegd - wordt geleverd met een indrukwekkende balans, controle en bereik, waardoor Johnson het stuk echt van haar kan maken. Antonio Boss Jobim's bossa nova standaard "Dindi" wordt hier spookachtig uitgevoerd in zijn originele Portugees. De lome, Johnson-gecomponeerde "Lie In Wait" vangt de zeurende innerlijke monoloog geïnspireerd door een langdurige scheiding in een romantische relatie.

Al met al dient het album als een ideale showcase voor Johnson's indrukwekkende songwritingtalenten, maar het bevat ook twee nummers van haar gewaardeerde album-medewerkers. Saxofonist Michael Sachs componeerde en arrangeerde de weelderig gedetailleerde en pop-beïnvloed "Happy to Stay" - een voortreffelijke melodie ondersteund door Tomoko Omura's aanhoudende pizzicato pols. Omura, die Johnson's affiniteit met Braziliaanse muziek kent, heeft ook de innovatieve samba "Voice Is Magic" gecomponeerd en gearrangeerd, met de extra uitdaging om een ​​tekst in het Japans op te nemen. En dan is er 'These Days', Johnson's boeiende kunstnummer voor een couplet geschreven door haar broer, Gentry Johnson.

Johnson's blijvende passie voor het met schatten beladen Braziliaanse liedboek injecteert een nieuwe schok van creatieve energie in de laatste tracks van het album. Ze biedt een bravoure woordeloze ravotten door Egberto Gismonti's 'Karate', die de tag speelt met de speelse accordeon van Vitor Gonçalves en de piano van Chris Ziemba op het minst geordende nummer op de plaat, zegt Johnson.

Johnson's blijvende passie voor het met schatten beladen Braziliaanse liedboek injecteert een nieuwe schok van creatieve energie in de laatste tracks van het album. Ze biedt een bravoure woordeloze ravotten door Egberto Gismonti's 'Karate', die de tag speelt met de speelse accordeon van Vitor Gonçalves en de piano van Chris Ziemba op het minst geordende nummer op de plaat, zegt Johnson. "Ik heb altijd de neiging gehad om woordloze vocale melodieën te zingen en de gewoonte om te proberen melodieën te vinden die onmogelijk te zingen lijken."

Als student aan de Western Michigan University studeerde Johnson klassieke en jazz-stem en trad hij toe tot Gold Company, het wereldberoemde vocale jazzensemble van de universiteit. Ze was een opvallende performer en won twee DownBeat Collegiate Student Music Awards voor "Best Jazz Vocalist" en "Jazz Vocalist, Outstanding Performance." Cobb. Western is ook waar ze voor het eerst in contact kwam met pianomaster Fred Hersch, 'een grote invloed en mentor en vriend', zegt ze. Op advies van Hersch begon de inheemse Green Bay, Wisconsin haar NEC-master in jazzprestaties in 2007, waarin ze studeerde bij Danilo Perez, Jerry Bergonzi, Dominique Eade, Allan Chase, George Garzone en Frank Carlberg. Ze studeerde cum laude af en ontving de Gunther Schuller-medaille voor "een buitengewone bijdrage aan het leven van de school", en won haar derde DownBeat Magazine Collegiate Student Music Award, voor uitstekende prestaties in jazzstem.

tracks:

01 No More "I Love You's"
02 Love Again
03 Unraveled
04 Happy To STay
05 Lie In Wait
06 Voice is Magic
07 The Peacocks
08 Dindi
09 These Days
10 Karate